Is het mogelijke de bedrading in het denken over zorg te vernieuwen? Als ik mij beperk tot die politieke ethiek dan zie ik voor het aanleggen van nieuwe denklijnen een belangrijke reden. In de laatmoderniteit zijn we, in het alledaagse, in hele scherpe vormen van moderniteit terecht gekomen. Giddens spreekt in het boek waarin hij de these over laatmoderniteit verwoordt, The consequences of Modernity (1991), van modernity over the top. Moderniteit is niet voorbij, zij is geradicaliseerd en met zichzelf veelvuldig in tegenspraak gekomen. Wat in de moderniteit wordt nagestreefd bijt zichzelf in de staart. Ik noem twee voorbeelden. Als snelheid voor moderniteit kenmerkend is dan is in de laatmoderniteit hypersnelheid kenmerk van alledaags werk, inclusief de maatschappelijke onmogelijkheid om te vertragen. Er is wel verlangen naar rust en vertraging en is er veel retoriek voor de noodzaak tot vertragen. Maar het tempo wordt per saldo enkel verder opgevoerd. Om de rest van dit artikel te lezen dient u zich in te loggen of te registreren.