De afgelopen jaren heeft in Nederland, net als elders in de wereld, de belangstelling voor het concept Recovery of herstel een enorme vlucht genomen. Waar het in ons land in eerste instantie vooral psychiatrische patiënten en hun organisaties waren die de potentie van het concept zagen en uitdroegen, zijn anno 2008 ook zorgaanbieders en hun medewerkers gegrepen door het herstelperspectief. Door het hele land wordt op allerlei manieren invulling en vorm gegeven aan het begrip. Dat kan als voordeel hebben dat er nieuwe impulsen zijn voor cliënteninitiatieven of zorginnovatie, maar evenzeer kan het als nadeel hebben dat er spraakverwarring en ook inflatie van het begrip herstel optreedt. Hetzelfde geldt voor de begrippen empowerment en ervaringsdeskundigheid, in ons land onlosmakelijk verbonden met het herstelconcept. Ook hier is enerzijds sprake van een opbloei van initiatieven die het welbevinden en de sociale inclusie van mensen met psychische handicaps ten goede kunnen komen, maar evenzeer is er de babylonische spraakverwarring met alle gevolgen van dien. Om de rest van dit artikel te lezen dient u zich in te loggen of te registreren.