We kennen in de psychiatrie afdelingen voor psychotische mensen, zorgpro-grammas voor stemmingsstoornissen of circuits voor angst- en stemmingsklachten. Maar nog nooit trof ik een afdeling voor verdrietige mensen. Of een troost- en warmteaanbod in de GGZ. En dat is raar, zeker als je bedenkt dat veertig tot zeventig procent van de psychiatrische patiënten geweldservaringen als slachtoffer kent, dwars door alle psychiatrische diagnoses heen. Beschadigd door het leven, of meer in het bijzonder: door wat mensen elkaar onderling aandoen: geweld, verwaarlozing, uitsluiting, werkeloosheid, middelenmisbruik, geweld. Zo is de cirkel rond. Daar kun je ziek van worden. Maar eerst en vooral word je er akelig verdrietig van. Echter, als de misdaad moet worden verzwegen en de schade en het verdriet niet mogen bestaan, er niet mogen zijn, pas dan ontwikkelt zich ziekte, psychiatrische ziekte wellicht. Met alle aandacht die er nu is voor de werking van onze hersenen en voor de biologische oorzaken van psychiatrische ziekten komt er steeds minder aandacht voor het lijden van de mens. Verdriet in de psychiatrie..., kennen we het wel? Om de rest van dit artikel te lezen dient u zich in te loggen of te registreren.