In de discussie rond het thema Solidaire gemeenschap wordt gekeken naar 'het dorp', de context van ouders en gezin. De kleinste gemeenschap is die van het gezin zelf: de relaties tussen ouders en kinderen. Hoe staat het met de solidariteit tussen ouders? En wanneer je je richt op hun onderlinge solidariteit, hoe solidair toon je je als hulpverlener daadwerkelijk zelf aan ouders? Veel ouderbegeleiders en opvoedondersteuners spreken vaak met één ouder tegelijkertijd. Hoe stel je je op ten aanzien van de niet aanwezige ouder en hoe bevorder je de onderlinge solidariteit? Immers, ook wanneer ouders niet samen opvoeden blijven zij een ouderpaar. Solidariteit tussen ouders bevorderen doe je als ouderbegeleider juist omdat dat primair is in het belang van ouders zelf, namelijk voor hun groei als ouder. De redactiediscussie rond de bufferdynamiek Taakverdeling (Miley, 2011) toonde de verschillende optieken en belevingen van vaders en moeders aan. Door vanuit de ouderbegeleidende positie met ouders eerst over hun onderlinge solidariteit te spreken overbrug je verschillen en geef je hun verschillende bufferdynamieken (Van der Pas, 2005) forse impulsen. Door vervolgens met hen samen te praten over de eigen en elkaars basisvaardigheden als opvoeder en vooral over de verschillen die er altijd mogen zijn, stimuleer je hun onderlinge solidariteit als ouderpaar en daarmee hun ouderschapsgroei. Om de rest van dit artikel te lezen dient u zich in te loggen of te registreren.